Hoe kom ik nou bij mijn onbekende pagina?
Het is het bekende probleem waarmee ik weer worstel .
Zo een kort uurtje bijpraten (Social media club 3.1) dat is toch eigenlijk maar weinig in twee weken. Ik weet het, het is al moeilijk om dan mensen te vinden die bereid zijn hun tijd te verbruiken met wat men als onzin beschouwt, maar toch …
Ik denk dat tweewekelijkse frequentie het er niet perse beter op maakt. Een keer in de maand, op een vast moment wat langer en wat meer ‘gedecoreerd’ bij elkaar komen, het zou beter kunnen uitkomen.
Overigens wil het niet zeggen dat een tweewekelijks ritme perse niet werkt. Zo was ik gister bij een bijeenkomst waar het ging over kwetsbaarheid en waarom die term vaak verkeerd gebruikt wordt. Het wordt namelijk vaak ingezet om te verklaren waarom sommigen niet meekomen in deze maatschappij. In plaats van de ‘schuld’ bij iemand persoonlijk te leggen, of zoals in dit Engelstalige artikel bij een bepaalde groep, kunnen we ons namelijk ook afvragen hoe normaal eigenlijk normaal is. Wordt de ‘diagnose’ ‘kwetsbaarheid’ niet vaak gebruikt om te verhullen dat ‘onze’ samenleving zich eigenlijk alleen maar kan handhaven door het kwetsen van van die norm afwijkenden?
Mensen die zich storen aan het ‘vluchtelingenprobleem’ zouden zich eens af kunnen vragen waarom mensen van ‘daar’ naar ‘hier’ vluchten.
Niet alleen omdat het daar niet meer uit te houden is, maar ook omdat er ‘hier’ wordt gepretendeerd dat het zo een ideale situatie is, ten opzichte van ‘daar’. En in het artikel wordt volgens mij aan “generatie”generalisatie gedaan. Het ligt niet alleen aan mijn leeftijd dat ik vind dat er sommige dingen beter waren geregeld dan nu. En soms is wat eerst als een verbetering wordt gezien, dat misschien eerst ook wel, maar later niet meer zo.
Dat wil niet zeggen dat we terug moeten gaan naar hoe het vroeger geregeld was. Bijvoorbeeld omdat slavernij eigenlijk nog wel degelijk bestaat, hoewel het officieel afgeschaft zou zijn, betekent dat niet dat ik pleit voor het weer officieel in de wet als acceptabel op te nemen.
Dat soort ‘gemakkelijke’ oplossingen, zoals wel in de politiek naar voren gebracht, gaan voorbij aan veranderde omstandigheden .
***Editor’s Note: This is an adaptation of a recent talk given by Carrot at a symposium entitled “A letter to the editor”.
“They are Lazy entitled narcissists!” There is something to this…I am around them all the time you know?
I attended a talk not too long ago given by a colleague and fellow philosophy professor. The topic was narcissism, it was an informative talk about what the term means along with some discussion about the benefits and drawbacks of narcissism. Once the talk was open to the audience, some in attendance were quick to connect that topic to today’s students…that’s right, lazy entitled narcissists! In other words, millennials!
“The incidence of narcissistic personality disorder is nearly three times as high for people in their 20s as for the generation that’s now 65 or older, according to the National Institutes of Health; 58% more college students scored higher on a narcissism…
View original post 842 woorden meer
Aria van de Paria 